پشت دریاها

قایقی خواهم ساخت، 

خواهم انداخت به آب. 

دور خواهم شد از این خاک غریب 

که در آن هیچ کسی نیست که در بیشه‌ی عشق 

قهرمانان را بیدار کند. 

قایق از تور تهی 

و دل از آرزوی مروارید، 

همچنان خواهم راند. 

نه به آبی‌ها دل خواهم بست 

نه به دریا – پریانی که سر از آب بدر می‌آرند 

و در آن تابش تنهایی ماهی‌گیران 

می‌فشانند فسون از سر گیسو‌هاشان.